A 'N PUETA

I mèe ciei

Me esisti perchè uàlter esistìi!
En cunfrunt sviserat e, spèssi volti...
turmentat!
En del me ciel se desliga en grand "perchè".
EI drama de tutta la me esistensa.
Custruida e scumpaginada dai capriŝi del vent,
che l'amur l'inalsa o el distrus.
Iluminèe o purtèe la nott pussè fusca,
en de 'na surgent la to lüs se identifica
cu la surgent de tutta la me vita.
Se me esisti, te che te sèt el me ciel te esistet!
En d'en silensio quasi musicat...
'Na dulcèssa quasi disperada
fatta de intuision e de memorìi sperdidi
en dei giardén de la giuèntüu.

Me parìa enfina, d'endàa en so dei prat
de vellüt. Pò, en dé, chèll che el ciel
el ga vurìt..
So cascat de caàll.., el caàll de li me fantasii.
En paragon che fa batt el cor... Tempestus,
de sentiment e de cunfrunt en muìmènt;
de spassi larg e prununciat e de ufüscamènt,
de cuntralüs, de 'na mistica fatta de ver e de fals.
La serenità suspesa la diènta estasi,
viva e piena de tanti cuntemplasion.
Tütt en ricamàa de puesia e de invension
...la grand esplusion de l'anima,
cume en piuàsc d'en tempural d'estat
e me, en sö 'l prat de vellut
cu'i oc-c al ciel me lassi laà
de chelli lagrimi che parìa li vegnìss
sultant per me.

Oh! Ciei, me cunsulèe e me cunfundìi!
Me ripusèe del me tribülàa de tütti i dé.
Afamat, e spussat de cercàa li robi belli
li püssè alti, li püssè püri.
Fiac e 'sdernàt, me ripusèe en del voster aŝur.
Gioi grandi, imènsi intènsi...
Ma che 'na qualvolta li düra poc!
Perchè el nigul negher l'è didré del nigul roŝa
vagant per uscuràa i bagliur del sul che tèns.

'Na nigulèra en runda rüŝada dai vent
la squarcia li me vision, de ciei serèn!
L'erba del prat de velüt la piega la testa.
La lüŝerta en sö la preda calda del sul,
la scapa pièna de paüra. EI bruntulàa del vent
che suffia l'e sfoga en tempural de cristai!

I'è li Lagrimi del Signur ch'el crida cun num
e per num, li nostri poèri culpi: e, pussè forta
e pussè spèssa, la volta en d'en piuàsc...
per laà la terra, de la nostra vergugna.

EI tròn all'impruisa l'esplod, cume la vus
del Signur, en lampèss en fulmin sbatìt ŝu
cun rabbia, en castig o en regall o...
'na prumèssa d'amur!
Perchè l'anima lavada e rinada la rivif
en dei püssè alt dei nost cieì aŝurr.

La nef la quercia legera, l'ambianca
ogni roba.Tütt l'è bell, silensius, imaculat
Tütt tàas. Tàs li vus dei istint catif,
tàs en del sunn de la nott el nost turment?!
A primaèra, se rinöa, el mar d'erba
del prat de velut el fa i fiur, e i rusignoi
i turna a canta al ciar de luna.
L'om nöf, püssè grand, püssè fort, rinat
de n'esperiensa püssè sagia e temperat
de n'alter curac-c, a la sera
cu la so ültima urasion l'espètta
cu 'n'altra fiducia chéll che el so
duman el ghe darà a man pieni.
"El regall prumess" chèi ciei grand
cu i culur de "la pace en del cor".