Menu principale:
A 'n Pueta
El s'é fermat chél cör bunari e generus
s'é smursat la “fiama de la vulgari eloquensa”
'N pée dritt, cume mör i persunac-
Las tas la “ brüsca e la strügia de la catìa cuscensa”.
Té sèt dat cun amur e cun passion a
la puesia e a la virtü, en cent uccasion.
La città la te crida, la ŝent, i'amis
I pians chélla penna che la früstàa spigliata
Anca i füstigat, per en mument i ga taŝit
per güstàa la to vèna sagia e garbada.
che tanti 'olti, de buna lèna te ghèt curegit
cume tanti alter, che te ghèt mia cunusit.
Tacada a'n ciod, la früsta la possa...
Cume 'na saètta la menàa en söl doss!
...E nissön, ghè dègn de daghe 'na mossa
Ai faciòn, ligeri, lenòn e baloss.
Li bèsti i büratèn, i t'ha dat 'na man “a fen de bén”
ma, l'umanità... a la to fadiga? 'Na brassada de fèn!
La cittàa che te ghét tolt en gir, ma 'n sö'l dritt
la dis che, te ghét meritat “na preda sepulcral”
La te dà 'na lagrima e'n pensèr, al tò ultim diritt
e so la ghe scrif, “ Chi dorma en pueta nustral”
Attent e guarding, cume en can mulòss
e, quand l'e sgagnàa, el tuccàa l'oss.
Tre volti, te ghét difes “ El bel Paes” dò 'n guerra
e, v'öna cu la penna. Cuntra la duppiéssa,
La fassion e... i cujon dela nostra térra.
El gàa spés tütt ; la so vita e la so giunéssa.
E me, che so scarbuccìn e pastissòn
so 'n amis sincer de la so upiniòn!